X versus Y

Young professionals trainen is gaaf, nee, ik bedoel natuurlijk chill. Eén ding vind ik in ieder geval confronterend aan mijn werk: ik word ouder. Ik ben van Generatie X, zij van Generatie Y. Daarmee zit ik dus ook meteen in een complex generatievraagstuk. Want ja, hoe moet ik omgaan met die zelfverzekerde, optimistische generatie die gewend is om haar zin te krijgen? Stelletje narcisten…
 
Oké, nog even de clichés. Of zijn het feiten? Mensen uit de Generatie X, geboren tussen midden jaren 60 en begin jaren 80, hebben een zelfredzame no-nonsens mentaliteit. Maar wat wil je, kinderen van de oliecrisis zijn we. Ikzelf ben van de latere ‘pragmatische’ Generatie X, opgegroeid met MTV en grunge. Zelfontplooiing staat bij mij op nummer één.

De millennials

Nee, dan Generatie Y, ofwel de millennials: assertief en narcistisch zouden ze zijn. Als digital natives, geboren tussen 1980 en 2000, weten ze niet beter of alle informatie ligt voor het oprapen. Hebben overal een mening over, zijn dol op selfies maken, kunnen 101 dingen tegelijk. Carrière maken, verre reizen en uitgesproken ervaringen zijn belangrijker dan bezit. Soms denk ik dat ze kloppen, de clichés. Bijvoorbeeld als ik de young professionals tijdens een training zie afdwalen. Dus wat ik dan doe: prikkelen, confronteren, feedback geven. Dan pas krijg ik ze mee. En dan pas kan ik ook vertragen en de diepte ingaan. Het is een kwestie van balanceren. Is dat een generatiekloof? Nee, ik ben wellicht gewoon minder jong.

Keuzestress

En hoe zit dat dan met dat narcistische? Denkt ‘Generatie Me’ inderdaad alleen maar aan zichzelf? De personeelsbaas van Google, Laszlo Bock, vertelde eind mei dit jaar in The New York Times dat hij heeft gezocht naar data die wijzen op groter narcisme bij millennials dan bij andere generaties. Tevergeefs: hij heeft dat bewijs niet gevonden. Wat ik tijdens mijn trainingen wel zie, is keuzestress die líjkt op narcisme. Er zijn nu zoveel meer mogelijkheden dan 25 jaar geleden, dat je je wel op jezelf móet focussen. En precies daar vinden wij elkaar, in de zoektocht naar waarom je doet wat je doet. Welke identiteit past bij jou en bij het bedrijf waar je werkt? Welke idealen heb je? Deze vragen ontroeren mij als trainer.

X plus Y

In de Harvard Business Review las ik een tijdje terug een vergelijkende studie van twintig millennialonderzoeken. Wat bleek? Als het om werkplezier gaat, maakt het niets uit tot welke generatie je behoort. Of je nu een X of Y bent, je wordt gedreven door vragen als: kan ik trots zijn op mijn organisatie? Kan ik hier mijn eigen prestaties optimaliseren? Ook dat ontroert mij. Young professionals zijn uiteindelijk met dezelfde vragen bezig als ik, terwijl ik een stuk ouder ben. Dan is het niet meer X versus Y, maar X plus Y. Veel interessanter. En ja, soms is het ook lastig. Dan hoor ik toch weer dat stemmetje: hállo, de wereld draait niet alleen om jou! Maar dat zegt dan natuurlijk meer iets over mij.