Blog van Robin

Rob Bartels is trainer, trainingsacteur en gecertificeerd instructeur van de Wim Hof Methode. Dat laatste betekent dat hij ijsbaden inzet tijdens trainingen. We zijn gefascineerd door Rob. Daarom spraken we met hem over deze “perfecte manier om meer inzicht te krijgen in je primaire reactie op stressvolle gebeurtenissen en hoe je die reactie ombuigt in mentale en fysieke kracht”.

“Loyaliteit is highly overrated.” Dat is wat Duco zei, hij zei het echt. Tijdens de MT-vergadering nota bene! In dat belachelijk overdreven Oxford-British van ‘m. Highly overrated. Loyaliteit! En hij keek er nog trots bij ook. In de oorverdovende stilte die daarna viel, keek hij triomfantelijk om zich heen. Alsof hij ook nog een applaus verwachtte voor zijn inbreng in deze toch al niet bijster enerverende discussie over HR-zaken. Hij zocht mijn blik, zag ik vanuit mijn ooghoeken. En ik zag dat anderen dat ook zagen. Verder zag ik op dat moment weinig. Ik moest alles op alles zetten om het gewicht van mijn plaatsvervangende schaamte te kunnen dragen. 

Moet je met een ontwikkelassessment formeel willen beoordelen? Aan Duco hoef ik dat niet te vragen. Die wil vooral vinkjes kunnen zetten. Toegegeven, ook ik kick op vinkjes zetten. Geef mij een to-dolijstje en een rode marker en ik ga los. Zo veel mogelijk vinkjes in zo weinig mogelijk tijd, dat is de sport. Maar ik zit hier niet voor de sport. En als we echt een goed gesprek met elkaar willen voeren, als we handen en voeten willen geven aan onze nieuwe beoordelingssystematiek, dan zullen we toch… tja… minder vinkjes moeten zetten.

Niet de hele tijd willen beoordelen om uiteindelijk béter te kunnen beoordelen. Hoe ga ik dat nu weer aan Duco’s verstand peuteren? 

“Weet je wat het is, Robin, ik voel me op zich wel weer goed genoeg om drie halve dagen aan het werk te gaan, maar ik trek die administratieve taken gewoon niet meer. Echt niet…ik kan wel huilen als ik eraan denk.” Kiki, jonge meid, prima HR-medewerker, bijna een halfjaar overspannen thuisgezeten. Afwezig roert ze in haar koud geworden koffieautomaatkoffie. “Ik wil iets anders, Robin. Ik wil méér. Ik wil iets betekenen op strategisch vlak.” Vóór mijn vakantie had ze haar re-integratiegesprek nog moeten voeren met een van onze personeelsadviseurs, nu praat Kiki met mij. Want ja, ook ik ben per vandaag een integraal manager. En ik moet zeggen: dat valt niet mee.

“Goed mensen, laat ik er dan alleen nog dit over zeggen: als wij vinden dat jullie klaar zijn voor integraal management, dan vínden wij dat ook. En dat betekent wat. Dat betekent veel. Want jullie weten, Robin en ik willen nogal eens van mening verschillen (ja, ik kan heel eigenwijs zijn – haha), maar dit keer konden we echt niet anders dan het met elkaar eens zijn. Honderd procent. We hebben er alle vertrouwen in, Robin en ik. Jullie zijn klaar voor dat echte leiderschap, die volle verantwoordelijkheid. En ja, dat is een compliment van ons aan eenieder van jullie.” 

Het valt me al langer op. Mensen reageren kortaf, mailboxen puilen uit. Christine is nu al ruim acht weken ziek, en Marieke is net weer met migraine naar huis gegaan; de derde keer deze maand al. Tekenend, als je het mij vraagt. De verzuimcijfers van onze afdeling waren altijd behoorlijk laag, maar sinds de zomer zie ik een structurele stijging. En de rek is er nu echt wel uit. Als ik mensen nóg een keer vraag over te werken, jaag ik ze allemaal de Ziektewet in.

Het heeft even geduurd, maar dan héb je ook wat. Een Jaargesprek Nieuwe Stijl om precies te zijn. Net de kick-off achter de rug en ik moet zeggen: ik ben hoopvol. Een hoopvolle zeven geef ik ons. Oké, Duco deed nog moeilijk over de ROI, maar daar is hij directeur voor. En Annemieke en Martijn klonken allebei nog behoorlijk zuur over de werkbaarheid van het nieuwe format, maar we weten allemaal dat zij niet van verandering houden. Terwijl het dáár nu juist om gaat. Met de nieuwe beoordelingssystematiek kunnen we eindelijk écht gaan sturen op resultaat, gedrag en ontwikkeling. En precies zo’n uitzendorganisatie willen we ook zijn. Eindelijk dus. Het jaargesprek niet als doel, maar als middel voor het uitvoeren van onze strategie.